یادداشتی کوتاه برای رفتن

 <<< یادداشتی کوتاه برای رفتن >>>

مثل راهی که میرود 

تا در ادامه گم شود

یادداشت   

     همان رد پایی ست که         جا          می ماند

می خواستم همه چیز را در جیب ها

با خود ببرم...

   باد   را که همیشه سایه ام بود

  اسبی   که   پشت سرم می دوید  و ...

از من جا نمی ماند

بی خبر هم که بروم

ساعتی هست که همیشه مچم را بگیرد

 منم  که قسمتی از همان اسبم

          من شیهه های وحشی در بادم

                 سایه ای هستم

                     که من را سالها تعقیب کرده است

 و در باران صدای اسب را شنیده است

           که پشت پنجره تند آمده بود با باران

             <<< تاکید می کنم به پشت پنجره >>>

دوباره من همان سایه ام

      که سر ساعت آمده پشت پنجره

          این ساعت از مچم شروع می شود

               و از دست هایم

                   از جوب جوب آبی رگ هایم بالا میرود

 <<< حتمن کسی بوده  که در کودکی قایقی انداخته

به جوب و بعد از خیابان در کوچه ای پرت کنار تیر چراغ

برق غرق شده است... تاکید میکنم به تیر چراغ

برق >>>

  ساعتی که از جوب جوب آبی ام بالا می رود

                   و توی سینه ام تیک تیک می کند

من حتمن همان کوچه پرتم ...

    پشت پنجره...

       کنار تیر چراق برق...

           سر ساعت  تیک تیک میکنم

قرار نبود به این کوچه بیایم

   دوباره باران بگیرد

      دوباره غرق شوم

میخواهم به سایه ام برگردم

    اسبی که با باران تند آمده ... کوتاه نمی آید.

<<< دوباره تاکید میکنم به پشت پنجره... همه

چیز از آنجا پیدا ست و در تمام این سالها کسی

بوده ست که همه  این  سالها  را  نگاه میکرده .

پشت پنجره راهی هست که برای گم شدن تنها

میرود و یادداشتی گذاشته که در یکی از همین

جوب ها قایق شود.

اسب آرام آرام بند آمده است

و  بی سوار با سایه اش رفته... >>>